Şifreli mesajlaşma ve arama uygulaması Signal, teknoloji dünyasında türünün tek örneği bir fenomen haline geldi: Paranoyak gizlilik elitlerinin tercih ettiği şifreli mesajlaşma uygulamasından, dünya çapında yüz milyonlarca kurulumla yasal olarak ana akım bir hizmete dönüştü. Ve bunu tamamen kar amacı gütmeyen bir çaba olarak, hiçbir risk sermayesi veya para kazanma modeli olmadan yaptı ve tüm bunları WhatsApp, Facebook Messenger, Gmail ve iMessage gibi dünyanın en iyi finanse edilen Silikon Vadisi rakiplerine karşı ayakta tuttu.
Bugün Signal, bunu başarmak için ne yapılması gerektiğine dair bir şeyler açıklıyor ve bu hiç de ucuz değil. Uygulamayı çalıştıran Signal Vakfı ilk kez Signal’in işletme maliyetlerinin tam bir dökümünü yayınladı: Bu yıl yaklaşık 40 milyon dolar, 2025’te 50 milyon dolara ulaşması bekleniyor.
Signal’in başkanı Meredith Whittaker, ayrıntılı maliyet rakamlarını ilk kez bir blog yazısında yayınlama kararının (kar amacı gütmeyen kuruluşlar için yasal olarak gerekli olan IRS açıklamalarının çok ötesine geçerek) yıl sonu bağışları için açık bir çağrıdan daha fazlası olduğunu söyledi. Modern bir iletişim hizmetini çalıştırmanın bedelini açıklayarak, rakiplerin aynı harcamaları nasıl ödediğine dikkat çekmek istediğini söylüyor: Ya doğrudan kullanıcıların verilerinden para kazanarak kar elde ederek ya da kullanıcıları çok sık çalışan ağlara kilitleyerek. aynı kurumsal gözetleme iş modeliyle.
Whittaker, WIRED’e şöyle konuştu: “Bu maliyetler konusunda kendimiz dürüst olmamızın, teknoloji endüstrisinin motoru olan gözetleme iş modeli hakkında insanlar için her zaman açık olmayan bir bakış açısı sağlamaya yardımcı olduğuna inanıyoruz.” Signal veya WhatsApp, Gmail veya Telegram gibi bir hizmeti çalıştırmanın “şaşırtıcı derecede pahalı” olduğunu söylüyor. Bunu bilmiyor olabilirsiniz ve bunu bilmemenizin iyi bir nedeni var ve bu, şirketlerin bu masrafları gözetim yoluyla ödediği bir şey olmamasıdır. istek bilmen için.”
Signal, örneğin sunucuların, bant genişliğinin ve depolamanın fiyatı da dahil olmak üzere altyapı maliyetlerine yılda 14 milyon dolar ödüyor. Yalnızca sesli ve görüntülü aramayı mümkün kılmak için yılda yaklaşık 20 petabayt veya 20 milyon gigabayt bant genişliği kullanıyor ve bu da yılda 1,7 milyon dolara denk geliyor. Bu altyapı maliyetlerinin en büyük kısmı (yılda tam 6 milyon dolar), Signal’in yeni Signal hesaplarının telefon numaralarını doğrulamak amacıyla kayıt kodlarını göndermek için kullandığı SMS metin mesajlarının ücretini ödemek üzere telekom şirketlerine gidiyor. Signal, telekomünikasyon şirketlerinin SMS kullanımının azalmasını dünya çapında Signal ve WhatsApp gibi daha ucuz hizmetler lehine dengelemek amacıyla bu kısa mesajlar için daha fazla ücret talep etmesiyle bu maliyetin arttığını söylüyor.
Signal’in bütçesinden yılda yaklaşık 19 milyon dolar daha çalışanlarına ödeniyor. Signal şu anda yaklaşık 50 kişiyi istihdam ediyor; bu, birkaç yıl öncesine göre çok daha büyük bir ekip. 2016 yılında Signal’in San Francisco’daki bir ortak çalışma alanında tek bir odada çalışan yalnızca üç tam zamanlı çalışanı vardı. Whitaker, “İnsanlar tatile çıkmadı” diyor. “İnsanlar bir kesinti veya benzeri bir durumda çevrimdışı olmak istemedikleri için uçağa binmediler.” Çekirdek ekip dönemi sona ermiş olsa da (Whittaker, aşırı çalışan birkaç personel için bunun sürdürülebilir olmadığını söylüyor) 50 kişilik bir ekibin, genellikle binlerce kişiden oluşan benzer büyüklükteki kullanıcı tabanlarına sahip hizmetlerle karşılaştırıldığında hala çok küçük bir sayı olduğunu savunuyor. çalışanlar.