Ancak Ukrayna’nın Özel İletişim ve Bilgi Koruma Devlet Hizmetlerinde siber güvenlik odaklı üst düzey bir yetkili olan Viktor Zhora, Rusya’nın son sekiz yılda Ukrayna’ya yönelik siber saldırılarını savuşturmaya dahil olan herkes için, Rusya’nın askeri hedefler yerine sivilleri tercih ettiğinin uzun süredir aşikar olduğunu söylüyor. veya SSSCIP. Siber güvenlik şirketi, hükümete katılmadan önce 2014’te Rusya’nın Ukrayna Merkez Seçim Komisyonu’nu ihlal etmesiyle ilgili olaylara müdahale üzerinde çalışan Zhora, Kremlin’in son sekiz yılda ülkesine yönelik en büyük siber saldırılarını listeliyor: hem Ukrayna’nın seçimlerini felce uğratmak için tasarlanmış seçim odaklı saldırı. seçim organı ve sonuçlarını taklit etmek; 2015’in sonlarında ve 2016’da elektrik kesintilerine neden olan elektrik tesislerine yönelik siber saldırılar; ülkenin hazinesini, demiryollarını ve Maliye Bakanlığını vuran veri yok edici saldırılar; ve son olarak, 10 milyar dolardan fazla hasara yol açacak şekilde küresel olarak yayılmadan önce 2017’de Ukrayna ağlarını bombalayan NotPetya solucanı.
Zhora, bu saldırıların her birinin sivil kurumları hedef aldığı göz önüne alındığında, Rusya’nın fiziksel savaşının aynı kalıba geri dönmesinin fazlasıyla tahmin edilebilir olduğunu savunuyor. Zhora, “Savaş alanında önemli bir başarı elde etmeyen Rusya’nın tamamen terör taktiklerine geçtiğini görüyoruz” diyor. “Sivil altyapımıza saldırmaya devam ediyorlar ve bu şekilde siber savaştaki eğilimlerine az çok benziyorlar.”
Zhora, sivillere yönelik bu siber saldırıların durmadığını, yalnızca çok daha yıkıcı, ölümcül fiziksel saldırıların onları gölgede bırakmasıyla radardan düştüklerini belirtiyor. Ukrayna hükümetinin bu yıl ülkenin enerji, telekom ve finans sektörlerinde yüzlerce ihlal saydığını söylüyor.
Ukraynalı siber güvenlik firması ISSP’nin kurucusu Oleh Derevianko, hem siber hem de fiziksel tüm bu sivil hedeflemenin amacının kısmen Ukraynalıların bir ülke olarak kararlılığını zayıflatma girişimi olduğunu söylüyor. Derevianko, “İnsanların olup bitenlerden memnun olmadığı bir durum yaratmak ve hükümete müzakerelere girmesi için baskı uygulamak istiyorlar” diyor ve stratejinin kötü bir şekilde geri teptiğini, bunun yerine Ukraynalıları Rus tehdidine karşı her zamankinden daha güçlü bir şekilde birleştirdiğini ekliyor. . Ancak, bir düzeyde, Rus kuvvetlerinin de basitçe yapma baskısına yanıt verebileceğini savunuyor. bir şey savaş çabalarına katkıda bulunmak. Derevianko, “Komuta zincirlerine bazı başarıları bildirmeleri gerekiyor” diyor. “Savaş alanında hayal kırıklığına uğradılar, bu yüzden sivillere saldırıyorlar.”
SSSCIP’den Zhora ise daha da ileri gidiyor: Rusya’nın sivillere yönelik saldırılarının bir amaç değil, Rusya’nın gerçek hedefi olabileceğine inanıyor. Rusya’nın sadece Ukrayna ordusunu yenmeye, bir savaş kazanmaya veya Donbas’ı fethetmeye çalışmadığını, bunun yerine Ukrayna halkını yenip yok etmeye çalıştığını söylüyor.
Zhora, “Niyet, tüm ulusu yok etmek” diyor. Ukrayna halkına doğrudan saldırma motivasyonunun, iki ülkenin ilişkilerinin tarihinde, yakın tarihli herhangi bir savaş veya siber savaştan çok daha önce görülebileceğini ve milyonlarca Ukraynalıyı açlıktan öldüren insan yapımı kıtlık Holodomor’a kadar uzandığını söylüyor. 1930’ların başlarında, Sovyet yetkilileri Ukrayna tahılına el konulmasını veya çürümesi için depolara kilitlenmesini emretti.
Zhora, “Bu, soykırımın devamı” diyor. “Ukrayna halkını ortadan kaldırmak, Sovyetler Birliği’ni yeniden kurmak ve küresel düzeni değiştirmek için bir şans daha.”