450 kıtalararası balistik füze silosu menzilinde yaşayan milyonlarca Amerikalıdan biriyseniz, Pentagon sizi kabul edilebilir bir kayıp olarak nitelendirmiştir. Silolar, Kuzey Dakota, Montana, Colorado, Wyoming ve Nebraska’da, yasa koyucuların ve askeri planlamacıların uzun zamandır “nükleer sünger” olarak adlandırdığı bir fedakarlık bölgesinde dağılmıştır.
Maliyet aşımı, insan hayatları ve ICBM’lerin genel işe yaramazlığı konusundaki gerçek endişelere rağmen, Pentagon bu siloları ve füzelerini modernize etme planıyla ilerliyor. Şu anda Savunma Bakanlığı bunun 141 milyar dolara mal olacağını düşünüyor. Bağımsız araştırmalar bu rakamı 315 milyar dolara yakın olarak gösteriyor.
Bunların hepsi Pentagon’un bir kıyamet makinesi inşa etmek için kullanmayı planladığı paradır; eğer kullanılırsa, insan medeniyetinin sonu anlamına gelecek bir silah. Çoğu uzman böyle bir silahın anlamsız olduğu konusunda hemfikir.
ICBM’ler Soğuk Savaş’ın bir kalıntısıdır. Geleneksel düşünce, bir nükleer gücün nükleer silahları konuşlandırmak için üç seçeneğe ihtiyacı olduğudur: hava tabanlı stratejik bombardıman uçakları, deniz tabanlı gizli denizaltılar ve kara tabanlı füzeler. İşte nükleer üçlü. Üçlünün bir ayağı başarısız olursa, diğer ikisinden biri galip gelecektir.
İlk olarak 1960’larda konuşlandırılan Amerika’nın ICBM’leri eski. ABD Hava Kuvvetleri’ne göre Minuteman III füzelerinin hizmet dışı bırakılması ve Sentinel adlı yeni bir füzeyle değiştirilmesi gerekiyor. Northrop Grumman’ın bunu yapmak için bir planı var. Hava Kuvvetleri 634 Sentinel füzesi satın almak ve 400 siloyu ve 600 diğer ek tesisi modernize etmek istiyor.
Bu muhtemelen yüzlerce milyar dolara mal olurdu. Fiyatlar o kadar kontrolden çıktı ki – 2020 projeksiyonlarına göre %81 arttı – maliyetleri kısmayı amaçlayan az bilinen bir kongre kuralını tetikledi. Bir silah programının maliyetleri orijinal projeksiyonlarının %25’inin ötesine geçerse, DOD programa olan ihtiyacı ve artan maliyetleri haklı çıkarmak zorundadır. Pentagon 8 Temmuz’da incelemenin sonuçlarını yayınladı. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, silahlara ihtiyacı olduğunu söyledi. 24 Temmuz’da bir kongre duruşması planlanıyor.
Program hakkında kongrede çok fazla ileri geri konuşma oldu. Washington Demokratı ve Temsilciler Meclisi Silahlı Hizmetler Komitesi’nin üst düzey üyesi olan Temsilci Adam Smith, programa karşı olduğunu açıkça belirtti. Nebraska Cumhuriyetçisi Senatör Deb Fischer, nükleer programda kesintiler talep eden insanların bir rüya dünyasında yaşadığını söyledi.
Fischer, Newsweek’te yakın zamanda yayınlanan bir köşe yazısında, “Kara konuşlu kıtalararası balistik füzelerin, ülkemizin kalbinde yer almaları nedeniyle düşman saldırılarına hedef olma olasılıkları da düşüktür” dedi.
Ploughshares fonunun emekli başkanı ve Carnegie Endowment for International Peace’in eski yayılmama direktörü Joseph Cirincione, “Askeri planlamacılar bunu duyduklarında şaşırırlardı,” diyor. “Çünkü programın başlıca gerekçelerinden biri tam olarak bunu yapması, yani düşmanı bu savaş başlıklarını hedeflemeye zorlaması… Düşmanın bunu düşüneceğini umuyorlar.”
Cirincione, kariyerinin bir noktasında, neredeyse on yıl boyunca askeri reform üzerinde çalışan bir kongre personeliydi. “80’lerde ve 90’larda Silahlı Hizmetler Komitesi personeliyken sünger hakkında bir şeyler duydum,” diyor. “ICBM için iki temel gerekçeden biri.”