Josiah’ın babası onu kiliselerinin “araba bakanlığı”na götürürdü; orada cemaatlerin arabaları ücretsiz olarak tamir edilir ve misyonerler için bağışlanan araçlar yenilenirdi. Josiah dükkanın köşesinde durup ustabaşının kendisine bir arabanın bozuk su pompasını yeniden monte etmek gibi bir görev vermesini bekliyordu.
Josiah teknik yetenekleriyle yetişkinleri etkilemekten keyif alıyordu. Ancak her zaman bilgisayarlara ilgi duyuyordu; bu, herhangi bir araba bileşeninden daha temiz ve daha mantıklıydı. “Bir girdi verirsen bir çıktı alırsın” diyor. “Bu bana daha fazla kontrol kazandıran bir şey.” Yıllarca ailesinin bilgisayarında zaman kazanmak için yarıştıktan sonra, 13. yaş gününe yaklaştığında, Pentium III işlemcili bir tower bilgisayar olan kendi kişisel bilgisayarına sahip oldu.
Aynı sıralarda, Josiah’ın kendisinden yedi yaş büyük olan erkek kardeşi, cep telefonlarını bir telefon operatöründen diğerine aktarılabilecek şekilde nasıl yeniden programlayacağını buldu. Josiah’ın erkek kardeşi bu tür kilit açma işlemlerini bir hizmet olarak yapmaya başladı ve çok geçmeden o kadar talep gördü ki babaları bunu bir bilgisayar onarım işi başlatmak için kullandı.
Josiah 15 yaşına geldiğinde okuldan sonra ailenin dükkanında çalışıyor, müşteriler için Windows kuruyor ve makinelerine antivirüs yazılımı yüklüyordu. Oradan HTML’nin nasıl çalıştığını merak etti, sonra kendi kendine programlamayı öğretmeye başladı, ardından web barındırma ve ağ protokollerini keşfetmeye ve Visual Basic’i öğrenmeye başladı.
Josiah’ın çocukluğu ne kadar sağlıklı olsa da, zaman zaman kendi deyimiyle “raylar üzerinde” yetiştirildiğini, evde eğitimden kiliseye, oradan da aile bilgisayar mağazasına götürüldüğünü hissetti. Ancak gerçekte karşı çıktığı tek kurallar, annesinin bilgisayar başında geçirdiği zamanı sınırlamak veya onu okul işleri ve ev işleri yoluyla internet erişimi kazanmaya zorlamak için koyduğu kurallardı. Sonunda bu noktalarda pes etti. “Onu bir nevi yıprattım” diyor. Kısmen, bilgi işlemin inceliklerini uygulamalı olarak anlamanın aile şirketi için hızla gerekli hale gelmesi nedeniyle yumuşadı. Artık neredeyse sınırsız bilgisayar zamanına sahip olan Josiah, tıpkı kardeşi gibi becerilerini kendi işini kurmak için kullanacağı bir günün hayalini kuruyordu.
Aslında onun yaşındaki çoğu çocuk gibi Josiah’ın da klavye başında geçirdiği zamanın büyük kısmı oyunlarla geçiyordu. İçlerinden biri çağrıldı Yukarı bağlantı. Oyunun baş kahramanı, her biri kendi kendine yayılan güçlü bir kod parçası oluşturan, birbirleriyle savaşan iki çevrimiçi hareket arasında seçim yapabilen serbest çalışan bir hackerdır. Bir hacker grubu, yaratımını interneti yok etmek için kullanmaya kararlı. Diğeri onları durdurmakla ilgili. İşleri yarım yamalak yapacak türden bir çocuk olmayan Josiah, oyunu her iki tarafta da oynadı.
İllüstrasyonlar: Joonho Ko
kendini içine kaptırmak Siberpunk simülasyonu ve 1990’larda kedi-fare peşinde FBI’dan kaçan Apple’ın kurucu ortağı Steve Wozniak ve Kevin Mitnick gibi ünlü bilgisayar korsanları hakkında bilgi sahibi olmak, Josiah’nın ergenlik çağındaki zihninde bilgisayar korsanlığının bir tür sır olduğu fikrini geliştirmişti. kültürlerarası zanaat. Teknik sistemleri tasarımcılarından bile daha iyi anlamanın zorluğu ona çekici geliyordu. Katı Hıristiyan ebeveynleri olan bir gence sunduğu yıkıcı, keşif özgürlüğü de aynısını yaptı. Daha fazlasını öğrenmek için birkaç hack terimini Google’da arattığında kendini Hack Forums adlı bir sitede buldu; bu site, hepsi nüfuz ve para için yarışan masum kaşifler, özentiler ve tam suçlulardan oluşan, dijital uyumsuz gençlerden oluşan bir siteydi.
2011 yılının internetinde, her vasıfsız bilgisayar korsanının taktik kitabındaki en temel numara, internetin bir tür sonsuz, temel sınırlamasından yararlanan bir kaba kuvvet tekniği olan hizmet reddi saldırısıydı: Gönderebilecek bir program yazın. İnternete bağlı bir bilgisayarda yeterince gereksiz veri var ve bunları çevrimdışına alabilirsiniz.