Her zaman aklıma gelen gerçekten harika bir kavram var; “keşfetmek” ile “istismar etmek” arasındaki salınım.
En basit örnek, yeni restoranlar denemektir; bu ister kötü ister harika olsun, keşfetmektir. Ve favorilerinize geri dönmek istismardır.
Kilit nokta şu ki, bunlardan herhangi birini çok fazla yaparsanız, hayattan alabileceğiniz zevk miktarını azaltırsınız.
Bunun öğretilmesinin başka bir yolu daha var, uzun zaman önce bulduğum bir çerçevede, yeniliğe karşı kalıp.
Buradaki en önemli örneğim, şarkının sürekli geri döndüğü bir koro melodisine veya bir şarkıdaki kancaya sahip olmaktır. Model budur. Ve şarkıda benzersiz şeyler var, belki soloda falan.
Yani bir kez daha, gerekli olan bu ikisi arasındaki salınımdır.
İnsanlar tanıdık desenleri severler. Ancak bunu çok fazla yaparsanız sıkıcı hale gelir.
Ve insanlar yeniliği sever. Benzersiz sesler, fikirler ve tatlar. Ancak yenilik içinde bile, eğer çok fazla veya çok uzun süre varsa, sonunda tanıdık gelecek bir model ararlar.
Çok fazla yenilik ve kalıp istiyorsunuz.
Çok fazla desen var ve yenilik istiyorsunuz.
Çok fazla istismar (favorilerinize gitmek) ve keşfetmeye çalışıyorsunuz. Çok fazla keşfediyorsunuz (favorileri topluyorsunuz) ve siz sadece bazılarının tadını çıkarmak istiyorsunuz.
Bu, hayattan en iyi şekilde nasıl yararlanabileceğinizi düşünmek için gerçekten güçlü bir kavramdır.