Her iki kişi de gizlilik endişelerini öne sürerek isimlerinin açıklanmamasını istedi.
Öte yandan batı yakası yoğun nüfusludur ve bölge sakinleri daha fakir olma ve Amerika Birleşik Devletleri dışında doğma eğilimindedir. ABD Nüfus Sayımı verilerine göre, batı yakasındaki hanelerin neredeyse yarısı yılda yaklaşık 55.000 dolar veya daha az kazanıyor; bu da onların çoğunun Kaliforniya okullarında ücretsiz veya indirimli yemek yeme hakkına sahip olmasını sağlıyor; doğu yakasındaki hanelerin ise yüzde 19’u.
60 yaşındaki İngilizce ve Chicana/o Çalışmaları profesörü Norell Martínez, hayatı boyunca Chula Vista’nın batı yakasında yaşadı. Birinci nesil bir göçmen olan ebeveynleri, kendisi bir yaşındayken Meksika’nın Tijuana kentinden Chula Vista’ya göç etti. “Batı yakasındaki birçok insan benimle benzer bir geçmişi paylaşıyor; çeşitlilik içeren bir topluluk” diyor Martinez.
Chula Vista’daki dronlara en fazla maruz kalan bloklardan bazıları, Martínez’in yaşadığı fırlatma sahalarının yakınında yer alıyor: Batı yakasındaki en güvenli caddelerden biri olan polis merkezinden bir buçuk blok uzakta. Ancak Temmuz 2021’den bu yana dronlar en az 959 kez havadan uçtu ve bloğunun üzerindeki gökyüzünden yaklaşık beş saatlik görüntü topladı.
Drone programı başlamadan önce mahallesinin sessiz olduğunu söylüyor. Artık rotorların sesi onu geceleri ayakta tutuyor. “Küçücük bir mülke sahip olmak için çok para ödüyoruz ve çok fazla fedakarlık yapıyoruz” diyor. “Sanki evimiz artık bizim değilmiş gibi geliyor. Sanki Chula Vista Polis Departmanına aitmiş gibi.”
Eylül 2016’da, Chula Vista’nın kuzeydoğusundaki küçük bir şehir olan El Cajon’da polis, Alfred Olango adında silahsız bir adamı ölümcül bir şekilde vurdu. Kız kardeşi, akıl hastalığı geçmişi olan Olango’nun dengesiz davrandığı için polisi aramıştı. Memurların birkaç dakika önce kardeşini vurduğu alışveriş merkezinin otoparkında çekilen Facebook Live videosunda, “Sizleri yardım için aradım, gelip onu öldürmeniz için değil” diye ağlıyor. “Neden onu sarsamadın? Sana onun hasta olduğunu söylemiştim.”
Yaygın protestolara yol açan olay, CVPD’nin İlk Müdahale Aracı Olarak Drone programının nasıl hayata döndüğüne dair hikayenin merkezinde yer alacaktı. “Üniformalı polisler gelmeden bu olayı görebilmek bunu engeller miydi?” Chula Vista’nın drone programının mimarı emekli Yüzbaşı William “Fritz” Reber, Ekim 2019’da kolluk kuvvetleri yayını Police1 için DFR programı hakkında bir blog yazısı yazdı.
Ancak görünen o ki polis Olango’yu öldürmeden çok önce belediye insansız hava araçlarını konuşlandırmayı düşünüyordu. CVPD tarafından yapılan kamuya açık kayıtlar ve açıklamalar, polisin, Olango’nun ölümünden yaklaşık bir yıl önce, Aralık 2015’te “kamu güvenliği operasyonlarında teknolojinin kullanımını incelemek” üzere bir İnsansız Hava Sistemleri Komitesi kurduğunu gösteriyor.
UAS Komitesinin kamuya açık kayıt talebi yoluyla elde edilen toplantı tutanakları, DFR programının lojistiğini tartışmak ve kullanıma sunulmasını planlamak için Eylül 2016’dan itibaren üç kez toplandığını gösteriyor. En başından beri topluluk katılımı ve basın stratejisi yaklaşımının merkezinde yer alıyordu. Kasım 2016’daki bir toplantının notunda “Medyayı ve toplumu daha fazla dahil etmemiz gerekiyor” deniyor. “Bu, herhangi bir aldatma veya gizlilik görünümünü önlemek için yapılmalıdır.” 14 Eylül’deki toplantıda komite ilk halka açık forumunu yaklaşık iki hafta sonrasına planladı: 27 Eylül, polisin Olango’yu öldürdüğü gün.
Şehir yetkilileri, programı başlatmadan önce CVPD’nin, DFR programı için planların ayrıntılı olarak açıklandığı halka açık forumlar sırasında “toplumdan güçlü bir destek” aldığını söylüyor. CVPD, programı başlatmadan önce topluluk desteğiyle ilgili ayrıntılı sorulara yanıt vermedi ve WIRED’in bu forumlardan gelen kayıt talebine henüz tam olarak yanıt vermedi.