Açıklık, birlikte çalışabilirlik ve adalet ile karakterize bir bulut piyasası Avrupa için arzu olmalı, ancak şu anda bundan uzaktayız.
Politika yapıcılar, Dijital Pazarlar Yasası (DMA) aracılığıyla Dijital Piyasalar Yasası (DMA) aracılığıyla Dijital Piyasalardaki Veri Yasası ve Rekabet edilebilirlik ile bulut geçişiyle başa çıkma çabalarının bizi bunu başarmak için bir kursa koymuş olabileceğini düşünebilirler. Bu yanlış bir güvenlik duygusudur, çünkü gerçek şu ki önemli boşluklar kalır.
Veri Yasası, çıkış ücretlerini ve teknik kilitlenmenin bazı yönlerini ele alır, ancak haksız lisans uygulamaları, kararlı harcama anlaşmaları veya seçimi ve nihayetinde yeniliği sınırlayan bulut kredileri ile ilgilenmez.
Haksız lisans uygulamaları sorunu, müşterilere yazılımlarını barındırmak için rakiplerin bulutlarını kullanmak için daha fazla ücret alan bazı yazılım şirketlerinin eylemleriyle ilgilidir ve Avrupa’daki rekabet yetkilileri tarafından soruşturma altında.
Taahhütlü harcama anlaşmaları, özellikle kamu sektöründe, müşteriler için büyük bir değer olarak, birçoğunun indirimlerini korumak için bu sağlayıcı ile bulut ayak izlerini büyütmeye önceden taahhüt etmeleri gerektiğini düşünmesine rağmen, genellikle lanse edilir.
Bunun, kilitlenme riskinin söz konusu olduğu etkileri vardır ve aynı şey müşterilere platformlarının neler yapabileceğini tatmak için ücretsiz bulut kredileri sunan firmalar için geçerlidir.
Hizmetleri tedarik etmek için çoklu bir yaklaşım izlemek isteyen herhangi bir bulut kullanıcısı için, Veri Yasası, haksız lisans uygulamalarının onlara dayattığı karmaşıklık ve maliyet ağını açmaya yardımcı olmayacaktır.
Benzer şekilde, DMA, aynı sorunlardan herhangi biriyle başa çıkmak için uygun olmayan bir araçtır.
DMA, işletme kullanıcıları ve tüketiciler arasında yer alan bekçi kişilerle mücadele etmek için tasarlanmıştır. Bulut, bu tür bir pazar değildir ve – olsa bile – DMA’nın herhangi bir bulut “bekçi” üzerine yerleştirebileceği yükümlülükler, açık bulut koalisyonu üyelerinin deneyimlediği haksız uygulamaların hiçbirini ele almaz.
Son olarak, daha küçük oyuncuların, görevliler ve rekabetçi olması gereken bürokrasiyi ve güvenceyi emmek için kaynakları olan şirketler lehine bir sisteme nüfuz etmek için mücadele ettikleri kamu tedariki, Avrupa politika yapıcılar tarafından bulut pazarıyla başa çıkma çabalarıyla ele alınmaz.
Ufukta bu konularla başa çıkmak için fırsatlar var: kamu ihale kurallarının yaklaşan reformu ve Mario Draghi’nin en azından “oyun alanını düzleştirmesi gerektiğine” inandığı tartışmalı bir AI & Bulut Geliştirme Yasası.
Bunlar durumu iyileştirmek için araçlar olabilir. Yeni eski kuralları çerçevelemeye veya DMA’yı yeniden açmaya çalışmak yerine, bugün piyasadaki rekabet karşıtı büyük uygulamalarla başa çıkmak için en hızlı yol antitröst uygulamasıdır.
Avrupa Komisyonu Rekabet Genel Müdürlüğü ve Ulusal Rekabet Otoriteleri bir süredir bulut pazarına bakıyor ve belirleyici eylemin çok gerekli olduğunu düşünüyoruz.
Neyse ki, Avrupa Parlamentosu’ndaki bazıları bunu, haksız lisanslama uygulamaları gibi rekabet karşıtı uygulamaları ele alma ve rekabet yetkililerini hızlı bir şekilde harekete geçirmeye çağıran rekabet raporunda önerilen değişikliklerle anlıyor gibi görünüyor.
Paris AI Eylem Zirvesi’nin ardından Komisyon, Avrupa’nın AI fırsatını kavradığı Avrupa hakkında çok konuştu, ancak bulut hizmetlerinin bunu desteklemesi için sağlıklı ve adil bir pazara sahip olmadıkça başarısız olacak.
İngiltere’nin rekabet ve pazar otoritesi bekçi köpeği, bu sorunların bazılarının üstesinden gelmede ilerleme kaydediyor gibi görünüyor, ancak Avrupa’nın kendi evinin düzenli olduğundan veya geride kalacağından emin olması gerekiyor.
Bunu yapmak için siyasi bir istek varsa ve gerçekten önemli olan konulara odaklanılacak çok şey var ama elde edilebilecek çok şey var.